Çift Soru, Tek Cevap

Yıl : Ağustos 2009

Can'ın annesinin, kendi yazlıklarına gidip, Alsancak'ta ki müthiş evlerinin bizim egemenliğimizin altına girdiği sıcak ve eğlenceli yaz akşamlarından biriydi. Gereksiz ve komik videolar, FRP, Playstation'da saatlerce sürecek dövüş oyunu turnuvalarıyla geçecek bir gecenin başlamasından önce (Ki bu minumum sabaha karşı 5'e kadar sürer), Kordon'a çıkıp müthiş güzellikteki havadan faydalanmaya karar vermiştik, daha doğrusu yalnızca ben hariç herkes içip boş muhabbet yapılacaktı.

Nitekim tıpkı umduğumuz şekilde ilerliyordu gece, önce dışarda yemek yenilmiş, şimdi de ellerde biralarla Kordon'da oturuyor ve boş muhabbetin dibine vuruyorduk. Nihayetinde gece ilerlerken, yanımda oturan Özgür'ün yavaş yavaş muhabbetten koptuğunu gördüm. Gözleri tek bir şeye kilitlenmeşti, tam karşımızda bira içen dertli iki kız oturuyordu ve biri az makyajlı, doğal siyah saçlı, ince ve hoştu, yani tam olarak Özgür'ün istediği fiziksel kusursuzluğa sahipti. Ve o an Özgür için dünyada başka herhangi birşey yoktu.

Ekipçe önce bunun geçici bir beğenme olduğunu düşünsekte gerçek aslında bundan oldukça farklıydı. Özgür boş muhabbetten tamamen kopmuş ve yalnızca kıza beğeni dolu gözlerle bakıyordu. Ki hemen ardından bana dönüp "Abi kız çok güzel valla gidip tanışcam şimdi" demesiyle, elektrik bekleyen ekibimizin fitili ateşlendi ve boş muhabbet yerini Özgür'ün bunu asla yapamayacağına dair taşak geçme ve alaylara bıraktı(Şunu da açıkça belirteyim, bu aslında 7 kişilik ekibin bunu hiçbir zaman kendileri de yapamayacağı için eziklik hissini başkasına yığma çabasından farksızdır). O an kalbi aşkla dolmuş olan arkadaşımız, "Ulan ezikler, işte siz bu kadar kolay birşeye gülecek kadar eziksiniz, gidip beraber içmeyi teklif etmekte ne var aq?" diye son derece özgüvenli bir çıkışta bulundu. Fakat bu bizim ekibi sindiremezdi, biz "Hadi lan o zaman" diye çoşunca, "Nolcak lan?Giderim ama yanıma benim gibi oldukça güzel giyinmiş biri daha lazım, ikiye iki olarak gidelim" dedi ve ekibimizden kendine uygun bir partner aramaya başladı.

Unutmadan belirteyim, Özgür'ün yere göğe sığdıramadağı giyimi, bol renkli bir tişört, kapri pantolon ve terlik modeli üstü açık ayakkabılardan ibaretti. Bu sebeple metalci modunda dolaşan ben ve kuzenim hemen oyun dışı kalmıştık. Yiğit ve Çağatay'ın da böyle bir atraksiyona girişmeyi kabul etmemesi üzerine Özgür'ün kendine seçtiği ekip arkadaşı, ev kıyafetiyle gelmiş olan Can'dı. Can asla Alsancak'lı gibi giyinmezdi. Üzerinde daima rahat ve sportif kıyafetler(Göğüs kısmı açık) kıyafetler ve terlik olurdu.

Ekipçe büyük bir heyecan kapladı bedenimizi. Hepimiz susmuş ve heyecanla ellerinde biralarla avlarına sessizce(Can'ın yüzündeki yavşakça gülümseme hariç) yaklaşan Özgür ve Can'ı izliyorduk. İşte o büyük ve beklenen an gelmişti, nefesler tutuldu. Yanlarına varınca. Özgür oturan kızların yanına eğildi ve aralarında şöyle bir konuşma geçti(NOT: AŞAĞIDAKİ DİYALOG HİÇ DEĞİŞTİRİLMEDEN AYNEN GERÇEKLEŞMİŞTİR):
Özgür: İyi akşamlar.
Kız: Hayır
Özgür: Oturabilirmiyiz?
Kız: Hayır

Evet, o aşk dolu yarım saatlik bakışların finali yalnızca bunlardan ibaretti. Belli etmemeye çalışsa da geri dönerken Özgür'ün yüzünde bozulmuş bir ifade, Can'ınkinde de safi öfke mevcuttu. Tabi tahmin ederseniz ki biz bu traji-komik olaya yalnızca komik tarafından yaklaşıyor ve adeta götümüzle gülüyorduk. Bizim güldüğümüzü gören Özgür'ün yorumu da aynen şu şekilde oldu:"Ulan öyle 7 kişilik abaza ekibi gibi oturursanız kimse kabul etmez tabi!"

Siktir lan!