AMANSIZ CENABETLİK

Üç sene önce taşındım oturduğum eve...

Evi taşıdığımız zaman evimizin dibindeki bitmek üzere olan inşaatın "Kız Öğrenci Yurdu" inşaatı olduğunu öğrendiğimizde bambaşka bir sevinç, amansız bir mutluluk kaplamıştı içimizi!

Şansımızın döndüğünü, artık bambaşka bir hayatımızın olacağını planlıyorduk. Yaklaşık olarak 12 erkek!

Hayır, eve iki kişi çıkmıştık ama inşaatın "Kız Öğrenci Yurdu" olduğu gerçeği durdurulamayan bir İngiliz atının kum pistte koşuşu gibi yayıldığı için evde minimum 10 erkek oluyordu.

Gel zaman git zaman planlar gelişiyor stratejiler şekilleniyordu. Kimi zaman "Raylı Asansör Sistem"lerinden bahsederken (amansız cenabet kaderimizin ortak olduğu) arkadaşım Murat Kara bir tahta merdivenin her şeyi çözeceğini söylüyordu. Hatta malzemeleri almam halinde benim oda ile karşıdaki 12 pencereden her hangi birine sistemi bir saat içinde kurabileceğini iddia ediyordu ki YAPARDI!

Ama tanrı her zaman kazanırdı.

Ama gene de düşmüştük bu tuzağa, nasıl düşmeyecektik ki?

Yaklaşık 50 oda, her birinde üç taneden 150 kız vardı sadece 4-5 metre yanımızda.

150’sinden 75’ini beğenmesek,

75'den de 37,5'u bizi beğenmese,

Bizi beğenen 37,5'dan yarısı vermese 18,75 kalıyordu

18,75 tane kız hazır ve nazırdı...

Sanki güneş bir başka doğuyordu, aşağı taraftaki “Erkek Öğrenci Yurdu”nun saçma bir şekilde benim odaya çevrilmiş eşek s*ki gibi aydınlık veren ve uyumayı kâbus eden ışıldak bile rahatsız etmiyordu. Murat ile sabahlara kadar bira içip hayaller kurup eğleniyorduk.

Murat belki de Ankara’ya taşındığına hiç bu kadar sevinmemişti. Sanki Ankara’ya değil Marmaris’e,  Didim’e ve ya Çeşme’ye taşınmış gibiydi. Her Akşam “home party”lerle coşacak sabahları ise akşamları yastık olarak kullanacağımız 3-4 çift memelerin arasında uyanacaktık.

“İnsanlar hayal kurarken Tanrı yukarıdan onlara güler” diye bir söz var ya, bizim için geçerli değil. Biz hayal kurarken Tanrı yukarıda kahkaha krizlerine grip sabahlara kadar kolbastı oynuyor.

Lakin işte yaklaşık 10 gün sonra taşınacağım evde 3 sene geçirmeme rağmen o kız yurdu bir türlü açılmadı. Neredeyse bitmişti… İki sene önce yataklar ranzalar gelmişti... Bir sene önce güvenlik kameraları takılmıştı… Bir senedir hazır ve açılmıyor…

-Flashback-

“3 sene öncesi..."

Kız Yurdu Sahipleri: Ya yapacak bir şey yok

Ev Sahibi: İmzalayacağız artık

Cebrail: Vallahi bende üzülüyorum. Bu çocukların kaderi bu

Sözleşme: Özgür evden taşınana kadar ve bir daha buraya taşınmayacağı garantisini veren kadar kız yurdu açılmayacak.

-Flashforward-

Bugün ise yeni taşınacağım ev yedi senedir açık olan bir kız öğrenci yurdunun dibinde. Bakalım nasıl bir olay yaşayacağız…

Yazan: oZzIiI